Şanlıurfa’nın Siverek ilçesinde unutulmaya yüz tutmuş meslekler arasında yer alan demircilik, gelişen teknoloji karşısında direniyor.
El emeği, bilek gücü ile icra edilen, ince işçilik gerektiren demircilik son dönemlerini yaşıyor. Bir zamanlar ailelerin çocuklarını çırak olarak mesleki açıdan yetişmeleri amacıyla akın ettiği zanaatlar, günümüzde rağbet görmüyor.
Kullanılan malzemelerin büyük uğraşların ardından hazırlandığı demircilik mesleği için gelişen teknoloji nedeniyle çırak bulunamıyor.
Ailelerin çocuklarını ‘eti senin kemiği benim’ diyerek teslim ettiği meslek ustaları, mesleğin son dönemlerini yaşadığını söyledi.
3 kuşaktan bu yana demircilik mesleğini devam ettirdiklerini söyleyen İsmail Baran, “Ben yaklaşık 45 senedir bu işle uğraşıyorum. Çocukken elim iş tutsun diye dedem ve babamla beraber demir dövmeye geliyordum. Babamın yaşlanmasıyla işler bana kaldı ve 3 kuşak dedemin de sürdürdüğü demircilik mesleğini abim ve kardeşlerimle sürdürüyoruz, Eskiden benle beraber babamın iki çırağı daha vardı, ama şuan artık günümüz gençleri demir dövmek istemiyor haliyle demircilik mesleği bizimle birlikte unutulmaya yüz tutacak. Yıllarca sürdürülen mesleklerin yok olmaması için çırakların yetişmesi gerekiyor, demircilik mesleği gelişen teknolojiye direnme noktasına geldi.” diye konuştu.
Demircilik işleriyle tek başına mücadele veren Şevket Baran ise, ”Bizler demircilik mesleğini dedelerimizden öğrendik, 4 kardeş ve amca çocuklarıyla birlikte demirciler çarşısında sürdürmeye çalışıyoruz, eskiden kapı pencereler hep demirden yapılırdı. Şuan teknolojinin gelişmesiyle birlikte hazır ve daha pratik malzemeler elde edilince demircilik işleri genelde tarım işleriyle uğraşan çiftçilerimizin tarlada demirden yapılan aletlerini yapmaya çalışıyoruz” ifadelerini kullandı.
Eklenme Tarihi: 01 Nisan 2021 – Son Güncelleme Tarihi: 01 Nisan 2021 15:49
