Hani bazen insan daralır ya, hani koca bir âlemde, ya da deniz kıyısında milyonlarca kum taneciğinin arasında kendini yalnız his eder ya…
Yada karanlıktan, bir başına kalmış küçükken masallarda duyduğu canavarların karanlıklar içinden gelip onu alacağında korkan bir çocuğun ruh halini yaşara ya..
Yada çok sevdiğin canından öte birinin, hiçbir neden yokken bir eyvallah bile demeden, bir hırsız misali yaşamınızdan kopup gittiği an var ya..
Yada annesini çok seven birinin annesinden ayrı düşmesi var ya..
Hani gurbet eldeyken,yada doğup büyüdüğünüz şehirde, kendiniz, bir yabancı görürsünüz ya..
Ya ben ne bileyim ha insan halıdır… Bazen sizde benim gibi milyonlar içinde kalırsınız bir başına yapa yalnız…
Yeti artı ulan… Yeti.. iyisine de kötüsünde elveda dersiniz ya bende öyle bir ruh hali içindeydim, bu yazıyı kaleme aldığım zaman, kısacası yetimlik hallerindeydim,bu yazı bir makale,bir şiir değil ruh halinin amatörce yansımasıdır…Yani içimden geldi cümleler aracılığıyla sizlerle dertleşmek istedim..
çocuktum bilmezdim..
Anam her namaza duruşunda
İki şey isterdi Allahtan
Bir “bana evlat acısı gösterme yarabbi”
Diğer dileği de “ emanetini zamanında al”
Anlamazdım o zaman
Ta ki Ayşe teyzenin oğlu ölünceye kadar
Acının yürek yaktığını Ayşe teyze öğretti bana
Sonra çocukları tarafından terk edilen bir babayı gördüm
Adam sadece bedeninden değil yüreğinden de yaralanmıştı
Şirrinkuyu mahallesinde boş bir dükkânda buldum onu
Etrafında insan yoktu
Tek canlı arkadaşları
Yarasına konan karasineklerdi
Çok sonradan fark ettim
Kurt kanı varmış insanoğlunun kanıda
Birde yaralandın mı?
Uğruna can verebileceğin canların sözüyle
İşte o zaman anlar insan
Ana denile varlığın insanı çıkarsız seven tek varlık olduğunu
Hani derler ya; dünya imtihan dünyası
Yaşam başlı başına bir sınav..
Siverekliler boşuna dememişler “yaşa yaşa gör temaşa”
Yaşananlar birer ders niteliğinde
Yalandan sevgiler sözden, kalan sözlerle taçlandırılan ama bir türlü hayata geçmeyen dostluklar..
Yaşıyoruz her gün bir temaşa görüyoruz..
Hangi insana dokunsan insanlık adına bir ah iştir insan
İnsanın en yakınında ki yaralıyor bazen sözle, bazen yalanla, bazen de iftirayla
Sahi Siz hiç yalan söyleyen, iftira atan bir güvercin gördünüz mü?
Kendi cinsine acı çektiren insanoğlundan başka bir canlı gördünüz mü?
Siz insanı doğran anasından öteye, insanı ölümüne seven bir can gördünüz mü?
Bir anam ağlar
bir ben ağalarım anam
bazen mezarına giderim
ben ağlarım
inanıyorum ki toprakta
Benim için yine ana anam ağlar…
Gerisi m?
kocaman bir yalan
yalan vallahi billahi yalan…
Üç beş gün sonra
ben yalan olurum, ağlayanım yalan
geride kalan… Kalmışa eğer
Yüreği yanan bir anan
Gerisi koskocaman bir yalan
Yalansız çıkarsız dostlukların ölmemesi dileğiyle…
