Yazıma başlarken, bu kentte yaşayan yetkili yetkisiz ben insanım diyen herkesi Allah aşkına göreve davet ediyorum.
Bu kentin çocuklarını en az çocukları kadar değerli gören onların yaşamına, sağlığına önem veren 7’den 70’şe herkesi Allah aşkına insanlık adına göreve davet ediyorum.
İyi biliyorum bu konuda herkesin üstüne düşen, küçükte olsa yapabileceği bir görevin olduğunu düşünüyorum, onun içindir ki konuya geçmeden herkesten bu konuda duyarlılık bekliyorum.
Sevgili dostlar, değerli kardeşlerim büyüklerim bu güne kadar Siverek’te yaşanan madde bağımlısı, çocuklarımızın yaşanmış, acı ve ibret verici hayat hikâyelerini, yazmıştım. Güzel kentimin saf ve masum çocukların, her geçen gün batağa saplandığını, sayılarını giderek arttığına dikkat çekip başta, yetkilileri, anne ve babaları daha duyarlı olmaya davet etmiştim.
Maalesef bu konuda Sivereklilerin deyimiyle “kendimiz çalıp kendimiz oynadık” sesimizi bir yere duyuramadık.
Şayet duyurmuş olsaydık bu gün madde bağımlılığı konusunda bir arpa yol kat etmiş olurduk. Olmadı, elimiz kolumuz bağlı ve tribünlerde bulunan futbol seyircisinin ötesine geçemedik. Oysa sahada ne futbol vardı nede futbolcular sahada azar azar ölümün pençesine düşen fidanlarımız vardı.
Yaşananları görmek istemedi ailelerimiz, herkes çevresindeki bağımlılığı gizlemeye çalıştı, aileler; el ne der aman ha çocuğumuzun ismi çıkmasın dedikçe, çocuklarımızın canı çıkıyordu.
Deyim yerindeyse evdeki kiri halının altına gizledikçe, kir halıyı çoktan çürütmeye başladı. Önce çocukları bu iletin pençesine düşen aileler sustu, sonra komşuları onlar sesiz kalıyorsa bize ne yapalım mantığıyla hareket ettiler. Sonra idareciler bu konuda çalışmalar yapacağız dediler aradan yıllar geçti, madde bağımlılığı yaşı her geçen gün daha da düştü, düşen yaş sınırı değildi düşen geleceğimiz olan, yarınlarımızın umudu çocuklardı vurdumduymazlığımız sayesinde daha yeni açılan bir gonca gül iken vurdumduymaz rüzgârlarımızla onları kırdık kendi ellerimizle.
Kentimizde Uyuşturucu veya kibar adıyla madde bağımlılığını pençesine düşen insan sayımız var mı?
Bu konuda yapılan sosyolojik bir araştırma var mı?
Bağımlılığı en aza indirmek için sosyal, kültürel, sportif alanında uygulanan kaç projemiz var?
Ben şahsen bir gazeteci olarak bilmiyorum, varsa lütfen beni cahilliğime bağışlayın.
Halk arasında son aylarda madde bağımlılığıyla ilgili birçok vatandaşın şikâyetini dinledim. Özellikle metruk yani kullanılmayan evlerin bu insanların mekânı olduğunu, dışarıda özellikle çevrede bulunan bağlarda madde kullandıklarını duymuştum. Hafta sonu ilk kez kova tabir edilen, madde bağımlılığında kullanılan malzemeleri gözlerimle gördüm.
Hafta sonu Dicle düğün salonunda bir etkinliğe katılıp, şehire bağların içinden yaya olarak gelmeye karar verdim. Şehre çok yakın çevresinde çok katlı binaların bulunduğu bir bağın içinde perçin olarak tabir ettiğimiz duvarın dibinde belki geceden kalma ateşin külleri ortada kova olarak tabir edilen malzemeleri gördüğümde için burkuldu.
Bu konuda daha çok yazacaklarımın olacağına inandım. Konu aslında herkesçe bilinmesine rağmen ben şahsen sesiz kalmayı vicdanıma ağır bir yük olarak gördüğüm için. Şunu yapın bunu yapın demiyorum. Herkesin aklı benim kadar vardır kim nasıl yararlı olacağını biliyor.
Yazımı sonlandırırken tekrar tüm Sivereklilere çağrımı yeniliyorum Allah aşkına, Muhammed aşkına bu konuda sesiz kalmayın…
Eklenme Tarihi: 27 Mart 2017 – Son Güncelleme Tarihi: 31 Temmuz 2019 15:43
