Genelde ülkemiz, özelde ise ilçemiz için düşünürsek birçok sorunumuz var. Bu sorunlar benim köşe yazımda yazmam ile düzelecek mi, yetkililer acaba bu yazıyı denk gelip de okuyacaklar mı, açıkçası ben bunlara pek ihtimal vermiyorum. Okursa güzel olur aslında. En azından memleketimizin bir sorununu dile getirmiş olacağım.
Geçtiğimiz günlerde bir araştırma haberi için birçok kişiyle görüştüm. Araştırmamın konusu ‘Mevsimlik İşçilerin Sorunları’ idi. Siverekli olsun veya olmasın fark etmez mevsimlik işçi olarak farklı illerde çalışan her kişinin derdi, yaşadıkları sorunlara çözüm bulunmamasıdır. Siverekli Serdar abiyle yaptığım röportaj, içler acısı durumumuzu, ülkemizde işçiye verilen değeri bir kez daha gözler önüne serdi. 25 yaşında 2 çocuk babası Serdar abi, ailesinin geçimini sağlamak için her sene farklı illerde çalışıyor. 4 ayda 3 farklı şehre gidip çalışmış. Bizler hep Siverek’in meşhur sıcağından bahsediyoruz. Ama ben daha hiçbir Siverekliden ‘Siverek sıcak ama 40 derecede tarlada çalışan insanların hâli daha kötü, Allah yardımcıları olsun.’ cümlesini duymadım. Hep kendimizi düşünüyoruz. Sabah 7’den akşam 7’ye kadar dükkanında klima karşısında oturan abimiz sıcaktan yakınıyor. Serdar abi ise sabah 6’dan akşam 8’e kadar güneşin kavurucu sıcağı altında çalışıyor. Hem de yok denecek kadar az bir paraya.
Kimse bana “Ekmek parasını kazanıyor napsın el mahkûm” gibi cümleler kurmasın. Anayasanın 4857 sayılı iş kanununun 63. maddesine göre haftalık çalışma süresi 45 saat. Bu da haftanın 6 günü çalışılan bir işyeri için günde 7,5 saate denk gelirken, haftanın 5 günü çalışılan bir işyerinde 9 saate denk geliyor. Peki, bir insanı günde 14 saat boyunca 45 TL’ye çalıştırmak insanlık mıdır? 45 TL dedim ama % 10 komisyon alan, iş tutan çavuşu unuttum ben. Yani sizin insanlığınıza göre 14 saat çalışan bir işçi 40 TL’yi mi hak ediyor?
Ne yazık ki mevsimlik işçilerin sorunları bunlarla bitmiyor. Elektrik, su, barınma, sigorta gibi birçok sorunları var. 1-2 ay gibi kısa bir süre çalışıyor diye sigorta yapılmıyor, bunu anlarım ancak Siverek’ten Kayseri’ye giden bir işçinin çadırda kalmasına nasıl razı olabiliyorsunuz? Cimrisindir, paranı harcamak istemezsin normal ev yapmazsın ona eyvallah ama insan en azından prefabrik bir ev yapar. İkisi çocuk olan 4 kişilik bir aile çadırda yaşam sürüyor. Siverek’in hizmet gitmeyen en ücra köyünde bile çadırdan ev yok!
Bu sorunları tabii ki saymakla bitiremeyiz. Devlet yetkililerimiz veya işverenlerimiz bu konuda gerekeni yapmalılar. Gerçi her iki taraftan da benim umudum yok ama ne diyelim ‘Umut fakirin ekmeği.’
Araştırma sonucunda elde ettiğim acı bir bilgi de işçilerin çalıştığı yerlerde sağlık ekiplerinin olmaması. En yakın hastanenin de 15-20 kilometre civarında uzakta olduğu. Bu sorun benim aklıma ‘İnsan hayatı işverenler için bu kadar ucuz mu?’ düşüncesini getiriyor!
Ben tüm bu sorunları yüzde 80 etkili olan işverene yükledim. Ancak yüzde 20 gibi az bir sorumluluk da işçiye düşüyor. Ben de işçilik yapsam işverenin sunduğu olumsuz tüm şartları kabul ederim. Buna el mahkum. Çalışmaya mecbursun, çalışmasan ailenin geçimi sağlanmayacak. Ama 3-4 tane mevsimlik işçi bu şartlar altında ben çalışmam deyip işverene baş kaldırmalıdır. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki birileri tepki göstermedikçe, eleştirmedikçe hiçbir şey düzelmez. 14 saat çalışan bir işçinin 40 TL alması haksızlığın daniskasıdır. Bu konuda kimin elinden ne geliyorsa destek sunmalıdır.
Eklenme Tarihi: 09 Ağustos 2017 – Son Güncelleme Tarihi: 31 Temmuz 2019 15:33
